2 Mayıs 2012 Çarşamba

      
      Bu ara nefes almak istiyorum. Şöyle özgürlük kokan bir tepeye çıkıp derin derin içime çekmek istiyorum kirletilmeye yüz tutmuş havayı.. Aşağı baksam uçurum yukarı baksam karanlık. Öylesine ellerine tutuşturulmuş ve pek yaşanılası olmayan bir hayatı yaşıyorsun sanki. Yazın ortasında it gibi titrer kışları ter basar olur. 
      Peki beni böylesine cansız yapan şey ne ki? Kim bilir; kader derler ama yazılanın ortası yırtılmış be dostum.. Hani bir yerlerde bir "mutluluk" yazar ya işte o paramparça olmuş. Tek bir cümlenin eksikliğiyle yaşanmış bir kadere boyun eğdim kıldan ince hesabı. 
      Geçenlerde rüzgar dansı yaparken tuttum göğsümü ve düştüm yere derin bir sızıyla. Soranlara kalbim ağrıyor dedim doktora git dediler. Doktor mu? Ameliyatı mı çıkmış bunun arkadaş? Açacaklar göğsünü karanlık çökmüş kalbini aydınlatacaklar ameliyat masasının korkutucu tepe lambalarıyla. Hayır doktor bey sen ampul soksan işe yaramaz karanlığı ruhundadır kalbimin. Daha doğrusu ruhu olmayışındadır. O aldı.. Az önce aldı ve gitti...
#SrdrAgrdg

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder